Dzieje Włoch zapisane są na pierwszych stronach księgi historii. Niewiele państw może poszczycić się tak szlachetnym rodowodem. Korzenie Italii sięgają bowiem czasów starożytnego Rzymu. Legenda głosi, że miasto zostało założone w 753 roku p. n. e. przez Romulusa i Remusa. Wkrótce swoim zasięgiem objęło niemal cały świat śródziemnomorski, tworząc potężne antyczne imperium. Uznawany za kolebkę cywilizacji Rzym, dał podwaliny pod kulturę, systemy prawne, wojskowość i organizację społeczną w całej Europie.

W IV wieku olbrzymie imperium, dotknięte kryzysem, niestabilnością władzy oraz nękane najazdami barbarzyńców zostało podzielone na Cesarstwo Zachodnie ze stolicą w Rzymie i Wschodnie, którego stolicą został Konstantynopol. Podział ukazał jedynie, słabość tego pierwszego. Zmierzch Cesarstwa Zachodniorzymskiego był już tylko kwestią czasu. Ostatecznie nastąpił w 476 roku, kiedy to wódz plemion germańskich usunął z tronu ostatniego cesarza.

W okresie średniowiecza Włochy podzielone były na wiele miejskich republik i księstw, rywalizujących między sobą o władzę. Środkowa część kraju należała do Państwa Kościelnego. Stan ten utrzymywał się do XIX wieku. W 1861 roku ruchy narodowowyzwoleńcze oraz dążenie do zjednoczenia zaowocowało powstaniem Zjednoczonego Królestwa Włoch. Kraj pozostał monarchią do roku 1946, kiedy to w wyniku plebiscytu ustanowiono w nim republikę.

Kulturalnie

Bogactwo kultury w przypadku kraju, który od czasów antycznych, stanowi wzór do naśladowania, jest oczywiste. W Italii ślady historycznej wielkości, widoczne są prawie na każdym kroku. Ponieważ Włosi silnie utożsamiają się z regionem, z którego pochodzą, kultura kraju jest wspaniała i bogata, ale też różnorodna.
We Włoszech czekają na nas dzieła sztuki i zabytki najwyższej klasy. Najlepszym tego przykładem jest architektura Rzymu, z jego słynnymi symbolami – Koloseum, Forum Romanum czy Panteonem. Stolicy kraju pod tym względem nie ustępuje Watykan z Bazyliką św. Piotra i Kaplicą Sykstyńską, jak również Wenecja z zabudową Placu św. Marka czy renesansowa Florencja.

Italia to kraj malarzy, rzeźbiarzy, architektów – ludzi kreatywnych, ogarniętych różnorakimi pasjami. Jedną z takich postaci był niewątpliwie Michał Anioł. Autor fresków w Kaplicy Sykstyńskiej i słynnej „Piety”, rzeźby znajdującej się w Bazylice św. Piotra, miał wiele zainteresowań. Podobnie twórca „Mona Lisy” i „Ostatniej Wieczerzy” – prawdziwy człowiek renesansu – Leonardo da Vinci.

Ważną częścią włoskiej kultury jest moda. Mediolan – stolica światowych trendów w tej dziedzinie – kusi dzielnicą butików znanych marek takich jak Armani, Prada, Dolce & Gabbana, Gucci i Versace.

A włoska kuchnia? W swej prostocie osiągnęła wyżyny i zasięg światowy. Któż nie zna i nie uwielbia pizzy, pasty czy lazanii. Sami Włosi kochają gotowanie i jedzenie. Szczególnie to drugie, ma dla nich charakter rodzinny. Elementem wspólnej celebracji posiłków jest wino. W produkcji tego napoju Włochy są światowym potentatem.

Warto zobaczyć:

• Rzym – stolica Włoch, zachwyca wspaniałymi zabytkami ze swej bogatej, sięgającej czasów starożytnych, historii. Szczególnie godnymi uwagi są wśród nich:
• Koloseum – znany na całym świecie symbol Wiecznego Miasta. W czasach antycznych miejsce igrzysk, ulubionej rozrywki rzymskiego ludu
• Forum Romanum – serce starożytnego Rzymu, najstarszy plac miejski, na którym koncentrowało się polityczne, religijne i towarzyskie życie miasta
• Panteon – najlepiej zachowany starożytny zabytek Europy. Świątynia o rotundowym kształcie, przykryta potężną kopułą, wzniesiona została ku czci najważniejszych rzymskich bóstw. W późniejszym okresie – zaadaptowana na chrześcijański kościół.
• Kapitol – jedno z siedmiu wzgórz Rzymu, antyczne sanktuarium. Obecnie – siedziba władz miasta, z zaprojektowanym przez Michała Anioła placem, otoczonym trzema pałacami. Umieszczona na Kapitolu rzeźba karmiącej chłopców wilczycy, nawiązuje do legendy o założycielach miasta – Romulusie i Remusie.
• Plac Wenecki – nazwę zawdzięcza renesansowemu Pałacowi Weneckiemu, w jego zachodniej część. Miejsce to stanowi doskonały punkt orientacyjny, tu bowiem zbiegają się główne arterie komunikacyjne Rzymu. Charakterystyczną budowlą placu jest olbrzymi pomnik króla Wiktora Emanuela II, zwany Ołtarzem Ojczyzny.
• Fontanna di Trevi – barokowy skarb Rzymu, najpiękniejsza budowla tego typu w mieście
• Watykan – ta rzymska enklawa, stanowiąca najmniejsze państwo świata, oferuje prawdziwe skarby sztuki sakralnej. Są nimi:
• Bazylika św. Piotra – najwspanialsza świątynia chrześcijaństwa, zachwycająca ogromem oraz przepychem wystroju. Poza wnętrzem, do zwiedzania udostępniono również podziemia bazyliki, zwane Grotami Watykańskimi, które mieszczą grobowce papieży.
• Kaplica Sykstyńska –prawdziwa perła Pałacu Watykańskiego. Sklepienie kaplicy zdobią słynne freski Michała Anioła, obrazujące biblijne stworzenie świata.
• Wenecja – miasto na wodzie, o bogatej historii i romantycznym charakterze. Zabytkowym sercem Wenecji jest Plac św. Marka. Jego prawdziwe ozdoby to: Bazylika Św. Marka, ze wspaniałymi mozaiki we wnętrzu, Pałac Dożów, arcydzieło weneckiego gotyku oraz Wieża Zegarowa, z której roztacza się wspaniała panorama miasta.
• Florencja – stolica jednego z najpiękniejszych regionów Włoch, Toskanii, zachwyca urodą takich miejsc jak Piazza Della Signoria, głównego placu miasta, otoczonego szeregiem pałaców, katedry Santa Maria Del Fiore, Baptysterium San Giovanni oraz mostu na rzece Arno zwanego „Mostem Złotników”.

Czy wiesz, że:

• Polskie określenie Włochy, brzmi bardzo oryginalnie na tle pozostałych języków europejskich.Zdecydowana większość z nich, nawiązuje w nazwie tego kraju do słowa Italia. Tymczasem polska wersja wywodzi się od germańskiego słowa „Walhowie”, określającego ludy zamieszkujące południowy zachód Europy. Do języków słowiańskich przeszło ono w formie „Wołch”, z której wykształcił się wyraz „Włoch”. Bardziej oryginalni od nas są tylko Węgrzy, u których nazwa Włochy brzmi Olaszország.
• Mimo słynnego „włoskiego temperamentu”, mieszkańcy Italii to tradycjonaliści, przestrzegający grzecznościowych zasad. Osoby starsze, wypada zatem, przywitać słowami ”Buon giono” („Dzień dobry”) lub „Buona sera” („Dobry wieczór”). Na pożegnanie nie zapominamy o „Arrivederci” („Do widzenia”). W odniesieniu do osób młodych lub rówieśników wystarczy słowo „Ciao”(„Cześć”). Uściski dłoni i grzecznościowe pocałunki są dopuszczalne już przy pierwszym spotkaniu.
• Nocne spacery tzw. Passeggiata to popularna rozrywka mieszkańców Rzymu. Spokojny spacer ulicami Wiecznego Miasta, życzliwa obserwacja przechodniów, spotkania ze znajomymi i odpoczynek przy chłodzącym napoju lub lodach – oto treść rzymskich wieczorów.
• Gwizdanie jest oznaką zainteresowania płcią piękną. Jak przystało na południowców o ognistym temperamencie Włosi, są zawsze skłonni do flirtu i adorowania pięknych kobiet.
• Tradycja Święta Zakochanych wywodzi się z Włoch. Dzień ten świętowano już w starożytności, jako Luparkalia – uroczystość ku czci Fauna o przydomku Lupercus, któremu składano ofiary w grocie na Palatynie. Według tradycji, tam właśnie wilczyca wykarmiła Romulusa i Remusa – założycieli Rzymu. Święto obchodzono dla zapewnienia płodności ludzi, pól i stad.
• Stolicą pizzy jest Neapol, a nazwa Margherita pochodzi od imienia królowej. Najsłynniejsze włoskie danie powstało na południu kraju, w Neapolu. Początkowo do pizzy dodawano jedynie oliwę, mozzarellę i przyprawy. Dopiero po wyprawie Kolumba, jako składnik dodatkowy pojawiły się pomidory, sprowadzone do Europy z Nowego Kontynentu.
• Najprostszy zestaw składników neapolitańskiej pizzy, przypadł do gustu samej królowej. Margherita Sabaudzka doceniła walory smakowe dania, a także jego znaczenie symboliczne. Zielona bazylia, biała mozzarella i czerwone pomidory odpowiadają bowiem kolorom włoskiej flagi. Pizza otrzymała zatem królewskie imię. Obecnie trudno zliczyć rodzaje tego popularnego dania, ponieważ niemal każda włoska pizzeria próbuje poszczycić się własną, oryginalną kompozycją dodatków.

fot. yilmaz ovunc/Flickr CC